اگر عشق و باشد

اگـــر عشق باشد گنـــاهی الهــی

سرا پا گنـــــاهم الهــی الهــــــی

نشان ده ره کعبــهء عــاشقـان را

به مجنـــون گم کرده راهی الهی

مـــرا صبح رخسار آئینــه رویی

نشانده به روز سیـــاهی الهـــــی

**************

الهی من نمی دانم

الــهی من نمی دانم بــه علم خــــود تـــو میدانی

کس شــد گـدا کس شد ابتر کس شد پادشاه یک کشور

کس برابر به خــــاکستر کسی را تاج سلطانی

الهی من نمی دانم بــــه علم خود تو میدانی

کس صالح کس شد گمراه کس شد مجنون سوی سحرا

رونـــــ با منزل لیلا به یک عالم پریشانی

الهی من نمی دانم به علــــم خود تو میدانی

یکی بیدل یکی بادل یکی دچار صد مشکل

یکـــی پاییبند آب وگل دگر مفتون بسمانی

الهی من نمی دانم به علم خود تو میدانی

*************

امشب به یاد روی تو

امشب بـــه یاد روی تــو غوغا کنم غوغا کنم

دل را بــدست غم دهم پس شکوه از دنیا کنـم

امشب به یـاد عشق تو با اشک خود تنها شوم

آنقدر زاری ها کنم تا سیل خون بر پا کنـــــم

خندی به عشق پاک من گویی که من دیوانه ام

گویی من دیوانه خــود در ساغـر و مینا کنـــم

اگر تو یارک

اگــــر تو یارک من باشی من بدنیا غمی ندارم

اگر تو مهمان من باشی من بدنیا همــه را دارم

اگر یک شب تــو آیی به برم همه گلها بسرت مــی پاشم

اگر تو یاد نمایی از من از خوشی تا به سحــر می گویم

که تو دلــدار منی کــه تو جــانان منی

کــه تو غمخواری منــی دوستت دارم

اگر یک شب مهربان شوی از روی لطف بگیری خبرم

اگـــر از ناز برویم خندی بکشم دردی را بچشم ســــرم

که تو دلــدار منی که تو جانان منـــی

کــــه تو غمخــوار منی دوستت دارم

*********

اگر سبزه بودم

اگــــر سبزه بــودم بدامان صحــرا

سراغ تــو را از صبا می گــرفتــم

اگــر آب بــودم بــــه آغوش دریــا

سراغ تــرا از ناخــدا مــی گــرفتم

اگرچنگ وبودم به صد نازو افسون

به دامان پر مهر تو مـــی غنــــودم

اگــر مهــربان بودی ای نـــــازنیــم

زخــوبان ترا و تـــــرا مــی ستودم

اگر این اسمان

اگـــر این آسمــان ستــاره نــداشت

چشم خــود را ستـــاره می کــردم

تــا بیاویزد از بــــــر و دوشــــــم

اشک راگــوشواره مــی کـــــردم

در چمـــن لالــه گـــر نمی خنـدید

از شفق بـــرگ لالــه می چیــــدم

اگــــر این آسمان ستاره نــــداشت

چشم خـــود را ستاره می کـــردم

تــا بیاویزد از بــــــــر و دوشـــم

اشک را گـــوشواره می کــــردم

بــا هـــزاران شقــایق وحشــــــی

گـــرد چشمت پیــالــه می کـــردم

اگـــر این آسمان ستــــاره نـداشت

چشم خــود را ستاره می کــــردم

تـــا بیـــاویزد از بــــر و دوشــــم

اشک را گوشواره مـــــی کـــردم

************

اگر بهار بیاید

اگـــر بهــار بیایــد ترانه ها خواهم خــوانــــد

ترانه های خوش شعر عاشقانه خواهم خواند

بـــــه گهــــواره آغـــوش مــن چو آیی تـــــو

بگوش خــاطر تو من فسانه ها خواهم خــواند

گشــوده لانه عشق و فشانــده دانهء مهــــــــر

تــرا پــرنــدهء غمگین به آشیانه خواهم خواند

از ناز چه میخندی

از نـــاز چه میخنـــدی بــر دیده کــــه می گرید؟

این دیــده زمــانی نیز خندیـــده کــه می گریــــد

چـــون دیده تـــرا سر مست از بـــــاده اغیـاری

در خـــون خـــود از غیرت غلطیده که میگریــد

تنهـــا از این مردم صد روی و ریــــا دیــــــــده

از مـــردمک خود هـــم بــد دیـــده که می گریـد

لب نیــک و بـــد دنیا نــا خــوانده کــه می خنـدد

چشم آخــر هــر کــاری پایـیده که مــی گـریــــد

صــد داغ نهــان دارد این سینــــه که می خنـــدد

صـد گــونه بلا دیــدست این دیــده کـه می گریـد

*********

افسوس که عشق پاک

افسوس کــه عشق پاک تــو رنگ هوس گرفت

اتش بجـــان این قمــــــــر زود رس گــــــرفت

دانــــــی امیـــــد زنـــدگیـــــم بــود عشق تــــو

رفتی و عشق آنچـــه به مـــن داد پـس گــرفت

تــــا کـــی خــدا خــدا کنم ایــن دل ز دست تو

شــد نــا امیــد و دامــــن آن داد رس گـــــرفت

از سفر خوش آمدی

قلـــــم آرزو به لــوح بلنـــد

نقش دیگـــر به یادگـــار کشیــد

دل مـــن مرده بود از غـــم تو

بس که یک عصــر انتظار کشید

از سفر خــو ش آمــدی

از سفــر خوش آمـــدی

تو که رفتی و ترک مــن کـــردی

با چــه پایی بـــه دیدنت آیــم

ای که با دیگران هــم آغوشی

بـــی تو من سالهاست تنهـــایم

از سفر خوش آمدی

از سفر خوش آمدی

********

از غمت ای نازنین

از غمت ای نـــــازنین عــزم سفر میکنـم

قبله خود بعــــد از این ســوی دگر میکنم

میروم و میبرم داغ جفـــــایت به خــویش

هجــر و وصال تــرا خـاک به سر میکنم

تا نخـــورد دیگـــری بــاز فریب تـــــــرا

در همـــه جــا از غمت غلغلــه سرمیکنم

قصــهء جـــور تــرا ای بت نـــا آشنـــــا

با دل پــــر غصه و دیــــــدهء تــر میکنـم

امشب شده ام مست

امشب شــده ام مست کــه مستانه بگــریم

بگــذار شبی گوشهء میخــانــه بگـــریـــم

افسانهء دل قصهء پر رنج و مـــلالیـــست

بگـــذار بــر این قصه و افســــانه بگریـم

زان آمده ام مست در این میکده که امشب

بــر قهقهء این ســاغــر و پیمــانه بگریــم

**********

از چشم تو

از چشم تو چـــون اشک سفـــر کردم و رفتــم

افسانهء هجــران تو ســــــر کـــــــردم و رفتـم

در شام غــم انگیــز وداع از صـــدف چشـــــم

دامــــان تـــرا غــرق گهر کــــــردم و رفـتــــم

چــون باد بر آشفتــم و گل هـــای چمــــــــن را

بــا یاد رخت زیــر و زبر کــــــردم و رفتـــــم

ای ساحــل امید پــی وصل تـــو چـــون مـــوج

در بحـــر غمت سینـــه سپــر کردم و رفتــــــم

چـــون شمع ببالیـــن خیالــت شـب خــــــود را

بـــا سوز دل و اشک سحــــر کـــردم و رفـتـم

چـــون مــرغ شباهنگ همــــه خلــق جهـان را

از راز دل خـــــویش خبــر کــردم و رفتــــــم

چــــون شمع حـــدیث غــم دل گفتــم و خفتــــم

پیـــراهنی از اشک ببــــر کــــــردم رفتــــــــم

**********

از دستت فغان فغان دارم

از دستت فغــان فغـــــان دارم

قلب خون چکان چکــان دارم

فـــرحتــــم را نــدیده بهـــاری

مــن بنالم چــو بلبــــــل زاری

صــد تیــر عشق تو ای دلبــــر

مــن به دل نهـــان نهــان دارم

ای پــری رو تــو بشنـو فغانـم

گــرچه پیرم بــه عشقت جوانم

صــد تیــر عشق تــو ای دلبـــر

مــــن به دل نهـــان نهـان دارم

از دستت فغــان فغــــــان دارم

قلب خـــون چکـان چکان دارم

پیمان با تو بستم

آز آن روز کــــه پیمــان با تو بستــــم

دوصـــد پیمان دیگـــر را شکستــــــم

بـــــرای آنکــــه تنهــا از تــو بــاشـم

زهـــر مهـــروی دیگــر دل گسستــم

بــــه جـــام و ساغـــرم کــاری نباشـد

کــه مــن پیمانـــــهء دیگـر شکستــــم

از آن روز کـــه پیمــان با تــو بستــم

دو صــد پیمــــان دیگــــر را شکستم

*************

از جهان بی رخ او

از جهـــــان بی رخ او صـرف نظـــر می کنم

بلبل و گــل را همگـــی خـــاک بسر مــی کنم

خـــوش نیم دوری او کـــرده مــرا خون جگـر

زان همـــی ناله به هـــر کـــوه و کمر می کنم

رنج مــــن غصهء مـن هیچ مگــــــر عــــاقبت

نـــاله سان بـــر دل سنگ تـــــو اثــر می کنـم

گل به تو لاله به تو سرو بــــه تو نــــــــاز ادا

بهــر تو من وصف چمن این همــه سرمی کنم

*****************

از برای غم من

از بــرای غم مــن سینهء دنیـــا تنـــگ است

بهــر این موج خروشان دل دریا تنــگ است

تا ز پیمــانهء چشمـان تــو سر مست شـــــدم

دیگــر انــدر نظرم دیدهء مینــا تنــــگ اسـت

بسکــه دل در سر گیسوی تو آویختــــه است

از بـــرای دل آشفتـــه مــا جــا تنــــگ است

گفتــه بــودی به دیــــدار من آیــی ز وفــــــا

فـرصت از دست مده وقت تماشا تنگ اسـت

ســـر بدامان تو زین پس نهم و نالــه کنــــــم

بهــر نالیدن مــن دامن صحــرا تنـــگ اسـت

مگـــر امــروز با بالیـــن من آیی کـه دگـــــر

عمـــر کــوتاه مرا وعده فــردا تنـــــگ است

خنـــدهء غنچه فــرو مــــرد زبیــــداد خــزان

چه توان کرد که چشم و دل دنیا تنــگ است

آمد نفس صبح

آمــــد نفس صبـح و سـلامت نـــرسانیــــد

بــوی تــــو بیاورد و پیــــامت نـــرسانیــد

یــا تــو به دم صیح و ســــلامــی نسپردی

یا صحبـــدم از رشک ســـلامت نــرسانید

مـــن نامه نوشتم بـــه کبــوتـــر بسپـــردم

چــه سود کــه بختم ســوی بامت نرسانیــد

بـــاد آمــد و بگسست هــوا را ره ابـــــــر

بـــویی زره غــالیه قامت نــرسانیــــــــــد

بـــر باد و سپــردم دل و جان تا به تو آرد

زیـــن هــردو نــدانم کدامت نر سانیـــــــد

عمریست که چون خاک جگرتشنهء عشقم

وایام به مــن جرعهء جــامت نــــرسـانیــد

خاقــانی از این طالع خود کام چه جـویــی

کـــو چاشنی کام به کـــــامت نـــــرسـانیـد

****************

از تو دورم

از تـــو دورم مــن و دیوانـــه و مــدهوش توام

آنچنان محــو تو گشتم کــــــه در آغــوش تـوام

یکــــدم از دل نبـــرم یــــاد دل آویـــــز تـــــرا

گر چه چون عشق ز دل رفتــه فـراموش تـوام

نگــــه گــرمم و در چشــم سخـــن گـــوی توام

هـــوس بــوسه ام و در لب خــــــاموش تــوام

همچـــواشکی کـــه زجـــان ریخته در دامن تو

چــون صدائی کــه ز دل خاسته در گوش توام

پـــای تـــا سر همــه طوفانـــــــــم آشفتگیــــــم

بحـر در موجم و عمریست که در جـوش تـوام

گــر چه در حسرتم از دوری بــــــرق نگهــت

زنـــده با یاد تو و گـــرمی آغـــوش تــــــــوام

در دل شب تـــاریک کــه چـــون بخت منسـت

تــا سحــر منتظــر صبح بنــــــا گـــوش تــوام

خــــاطر نازکت آزرده شـــد از محنـــت مـــن

بـــار سنگینـــــم و آویختــــه از دوش تــــــوام

 

از پیش من برو

از پیـــش مــن بــرو کـــه دل آزارم

نا پایــــــدار و سست و گنهکـــــارم

در کنج سینــه یــــک دل دیــــــوانـه

در کنج دل هــــزار هــــــوس دارم

مـــن ناکامـــــم نــــاکــــــام عشقــت

مــــن بـــد نـــامم بـــد نـــــام عشقت

آه ای خـــدا چگــونه تــرا گــویــــم

کــز جسم خــویش خسته و بیـزارم

هـــر شب بـــر آستان جـــلال تــــو

گـــویی امیـــــد جسم دگــــــر دارم

دل نیست ایــــن دلی که به من دادی

در خـــون تپیده آه رهــــایش کـــــن

یـــاخـــالی از هوا هــــــوس دارش

یـــا پای بنــد مهــر و وفــــایش کــن

 

بيست و شش سال از مرگ احمد ظاهر گذشت

 

سه شنبه 24 جوزای امسال، بيست و ششمين سالگرد در گذشت احمد ظاهر خواننده مردمی و محبوب افغانستان است.

آهنگهای احمدظاهر حالا هم در صدر جدول آهنگهای درخواستی راديو ها و تلويزيونهای افغانستان قرار دارد

پرونده مرگ احمدظاهر نيازی به دادگاه و ثبوت ندارد. او خود شاهد زنده زندگی و مرگ خود است.

احمدظاهر يک روز در" بهار روشن از امواج نور" باعبور از دامنه های تاکستان زار شمالی نرسيده به ارتفاعات سالنگ ظاهرا در يک حادثه تصادف اتومبيل جانش را ازدست داد. در واقع آنگونه که شواهد گواه است کشته شد. اما از آنروز تاکنون هيچگاه پرونده قتل او گشوده نشد و اين راز سر به مهر همچنان در پيچيدگی های روزگاران جنگ زده مانند پرونده مرگ ده ها هزار افغان ديگر که قربانی شدند مکتوم ماند. مثل اينکه اين سه دهه گذشته کسی يا کسانی ماموريت داشت تا ازاين خطه آدم بربايد و آنهم بهترين ها را.

احمدظاهر چگونه جان داد هر کس داستانی دارد. ساعت يازده صبح روز بيست و چهارم جوزای 1358 خورشيدی احمد ظاهر با محبوب الله پاچا از دوستان و اعضای خانواده و دو دوشيزه علاقمند صدايش از کابل به سوی شمالی در دره سالنگ می رود و همانجا دچار فاجعه می شود.

در ناحيه چپراق در پلچک نزديک به علاقداری سالنگ روستاييانی که اورا می شناختند جسم بيجانش را يافتند. زخم کاری بر پيشانی اش داشت. اين ضرب از آله ای بود و گلوله ای مهم نبود. مهم اين بود که قلب احمدظاهر از تپش باز مانده بود.

اين ضرب را اگر ازدست دوست "محبوبش" خورد يا رقيب مغلوبش باکی نبود. دستور آن اگر از سوی زندانبان بود يا کاخ نشين شکنجه گر يا انتقام جوی درويزه گر روشن نشد و هرگز به دادگاه کشيده نشد. نه آنگاه و نه حالا. شايد لازم هم نيست کسی ثابت کند که : احمدظاهر را که کشت؟ امين؟ اسد؟ ترون؟ محبوب الله؟ يا کل رژيم در اين مرگ دست بدست هم دادند؟ خدا می داند. چرا که مردی که می سرود" زندگی آخر سرآيد بندگی در کار نيست ... بندگی گر شرط باشد زندگی در کار نيست" چه باک از مرگ داشت. مردی که سند جاودانگی اش را مردم با جان ودل امضا کرده بودند، مگر می ميرد؟

از آن پرونده قتل يک شاهد هميشه در دادگاه ها حاضر است. يک شاهد زنده - خود احمد ظاهر که بيست و شش سال است هم شهادت می دهد و هم مدعی است برای دادخواهی . هنوز صدای او در صدر جدول آهنگهای درخواستی قرار دارد .آهنگهايش را می خواهند و می شنوند و هيچگاه اين سرودها کهنه نمی شود نه برای آنهايی که اورا ديده اند و نه برای آنهايی که او را نديده اند و نسل بعد از اويند. اوهر روز می خواند و در هر موج ، صدايش بال می زند و در هر تصوير حضورش می رقصد و هنوز همچنان سی و سه ساله است. مثل روز مرگش . ترانه های او پيام انديشه و عشق، اندوه و سرور، وصال و جدايی و سوز و گداز است که در روستاها و شهرها از دلی به دلی سفر دارد و هر جا که سفر دارد "او همسفرش" است. اين ترانه ها عاطفه ايجاد می کنند و هيجان و سکوت و شيدايی و برتر از اينها عشق، عشق، عشق.

احمدظاهر که به قول صمد"دار دار" دوست دوران درس، آوازخوانی، زندان و تنهايی های اوست قربانی معصوم شهرت خود است. زندگی او از شراب شهرت سيراب شد و مست در باطلاق های حادثه و فاجعه افتاد.

احمد ظاهر يا بايد در خود می ماند و برای "ناجيه"، زنی که احمدظاهر به او دلباخت مرد زندگی می شد يا هم در کوچه های رسوای شهرت و محبوبيت دست بدست میشد قول مادر همسرش "باشه ای هر دست" شد و اين چيزی بود که همسرش را به تنگ کرد تا مرز جدايی و طلاق.

احمدظاهر با شکست اين عشق و جدايی از همسرش "رشاد" را نيز از دست می داد. آرام آرام در کام آشوبها وتنهايی های "شبهای ظلمانی" فرو رفت و ترانه هايش قصه های درد شدند، سوخت و سرود "بسه ديگه سوختم شعله ره خاموش کن.

 

مقبره احمد ظاهر در سال 1996 توسط طالبان ويران شد

برای او همه جا تصوير عشق شد. عشقی که او را از هر چيز بيگانه می کرد."بوی او هنوز از بسترش برمی خاست" و "تنها می شد .تنها می شد" و" هرجا که سفر می کند او همسفرش بود".

با خالده ازدواج می کند. ازدواج ناموفقی که با مرگ خالده آغازگر هزار ماجرای ديگر می شود. با فخريه ازدواج می کند زنی که شبی خود را در رويا دچار توفان می يابد. توفانی که موهايش را آشفته می کند و روسری سفيدش را به هوا بلند می کند. فخريه بيمناک در سدد است تا اين خواب را تعبير بگيرد اما زمان کوتاه است، کسی جز خود احمد ظاهر آنرا تعبير نمی کند. فردا ۲۴ جوزا اين خواب تعبير می شود. توفانی در بهار روشن از امواج نور او را با خود می برد و آن موها برای هميشه آشفته می ماند.

از احمدظاهر هزار خاطره ماند و "شبنمی" با "رشادی" و چه پر تعجب که کسی ديگری همصدا و هم چهره او در بيست و ششمين سال روز مرگش در کابل در هيات احمد ظاهر ثانی تبارز کرده و آنچنان است که گويی سيبی را دو نيم کرده اند. ياسر بهار نمی داند با احمدظاهر چه نسبتی دارد اما عاطفه سرشار از محبت او را با احمدظاهر گره می زند و قصد دارد خاطرات آن بلبل شوريده مکتب "حبيبيه" را دوباره در خاطره ها زنده کند.  است و تازه وقتی او هارمونيه ظاهر هويدا را از دوستی در کابل به عنوان هديه دريافت کرد پس از دو روز توانست آن را بنوازد. پدر و مادری که به قول ياسر او را به فرزندی بزرگ کرده اند و بسيار دوستش دارند انگشت حيرت گزيدند و ياسر هنوز نمی داند چرا؟ چه نسبتی در اين ميان است؟

آيا او يک ستاره ديگری همچون احمد ظاهر خواهد بود؟خودش می گويد مقابل آينه می ايستم به خود نگاه ميکنم و می گويم: نه، تو که احمدظاهر نمی شوی اما رياضت بکش شايد مثل او در دلها راه يابی . می گويد آرزو دارد روزی از رشاد و شبنم پسر و دختر احمدظاهر در کابل استقبال شاهانه کند.

ياسر در صنف چهارم مکتب بود که متوجه شد همه آهنگهای احمدظاهر را از حفظ است و تازه وقتی او هارمونيه ظاهر هويدا را از دوستی در کابل به عنوان هديه دريافت کرد پس از دو روز توانست آن را بنوازد. پدر و مادری که به قول ياسر او را به فرزندی بزرگ کرده اند و بسيار دوستش دارند انگشت حيرت گزيدند و ياسر هنوز نمی داند چرا؟ چه نسبتی در اين ميان است؟

آيا او يک ستاره ديگری همچون احمد ظاهر خواهد بود؟خودش می گويد مقابل آينه می ايستم به خود نگاه ميکنم و می گويم: نه، تو که احمدظاهر نمی شوی اما رياضت بکش شايد مثل او در دلها راه يابی . می گويد آرزو دارد روزی از رشاد و شبنم پسر و دختر احمدظاهر در کابل استقبال شاهانه کند.

                                                                   

کلیک کنید

‌

زندگی زیباست
زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش پیداست
ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست.

 

 

 

به تازگی مجموعه آثار صوتی احمد ظاهر، آوازخوان سرشناس افغان، به صورت کتاب و سی دی، در شهر مشهد ايران گردآوری و منتشر شده است.

 

 

"کتاب عشق"عنوان کتابی است که مجموع کامل ترانه های آهنگ های احمدظاهر را دربر گرفته است.

در ابتدای کتاب، محمد ظاهر سپاس گردآورنده اين آثار، ضمن اشاره به زندگی هنری احمد ظاهر، در باره آشنايی اين هنرمند با آهنگسازانی چون استاد سليم سرمست، استاد ننگيالی، استاد نينواز، استاد شاه ولی ترانه ساز و اينکه چگونه احمد ظاهر به راديو کابل راه يافت معلومات داده است.

در بخش اصلی کتاب متن تمام غزلياتی که احمد ظاهر آنها را اجرا کرده با نام شاعران آمده است.

تنوع در اشعاری که احمد ظاهر اجرا کرده، قابل توجه است و اين کاری است که کمتر آواز خوانی انجام داده است.

در آثار احمد ظاهر، هم شعرهايی از شاعران متقدم مانند حافظ، سعدی، خاقانی شروانی، مولانای بلخی، امير خسرو دهلوی، ميرزا بيدل دهلوی ،صايب تبريزی، فروغی بسطامی وهم اشعاری از شاعران معاصری مانند فروغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج، مهرداد اوستا، ضيا قاری زاده، شهريار، اقبال، رهبر توخی، حميد مصدق ايرج ميرزا، رهی معيری، احمد شاه اظهر، ميرزا تورسن زاده، مريم ملک ابراهيمی، صادق سرمد، عبدالله قادری، فرخی يزدی، عماد خراسانی، حسين منزوی، فريدون مشيری، خليل الله خليلی، سيمين بهبهانی، معينی کرمانشاهی، عاطفی هروی، محمد تقی بهار، پژمان بختياری، عبدالطيف ناظمی هروی، مهدی سهيلی و ديگران.

معرفی آهنگهای احمد ظاهر که در استديوهای مختلف به ثبت رسيده ، بخش ديگری از اين کتاب را تشکيل می دهد که گرد آورنده آنها را معرفی کرده است.

طبق آنچه در اين کتاب به ثبت رسيده است، در مجموع ۳۹۵ آهنگ از احمدظاهر در استديوهای مختلف به ثبت رسيده است. از جمله ۷۵ آهنگ در استديو راديو کابل، ۱۷۱ آهنگ در استديو افغان موزيک، ۶۳ آهنگ دراستديوی سنترموزيک،۲۳ آهنگ در آريانا موزيک و۶۳ آهنگ محفلی که همه آهنگها در اين کتاب نام برده شده است.

با آنکه گرد آورنده "کتاب عشق" در جمع آوری آثار احمد ظاهر تلاش بسياری کرده است، ولی باز هم جا داشت تا در اين زمينه تحقيقات بيشتری صورت بگيرد.

يکی از مواردی که می شد روی آن کار کرد ولی در اين کتاب هيچ اشاره ای به آن نشده، معرفی آهنگسازان آهنگهای احمد ظاهر است.

اگر چه از کسانی مانند سليم سرمست، نينواز، شاه ولی ترانه ساز و ننگيالی که با احمد ظاهر کار می کرده اند نام برده شده، اما بهتر بود گرد آورنده در کنار نام شاعر هر آهنگ نام آهنگساز آن را نيز به دست می آورد.

يکی ازشاخصه های موسيقی ترانه سرايی است، که متاسفانه اين کار در روزگار احمد ظاهر و حتی تا هم اکنون کمتر به آن توجه شده و آواز خوانان افغانستان بيشتراز غزليات از پيش گفته شده استفاده می کردند.

ولی احمد ظاهر در کنارغزليات بسياری که گفته، به ترانه سرايی نيز توجه داشته است، اما در کتاب اخير، کمتر به اين موضوع پرداخته شده است.

با توجه به اينکه بسياره از آهنگهای اين مجموعه از نوار پياده شده، در بعضی از شعرها غلطهايی هم به چشم می خورد، که البته بسيار اندک است.

با همه اينها، "کتاب عشق" در ميان آثاری از اين دست که قبلاً منتشر شده از کيفيت بهتری بر خوردار است.

"کتاب عشق" در ۵۱۷ صفحه و در قطع پالتويی با جلد گالينگور منتشر شده است.

همچنين تمام آثار احمد ظاهر به صورت صوتی در يک مجموعه سی دی توسط محمد ظاهر سپاس در کنار اين کتاب منتشر شده است.

اين مجموعه در ۳۰ آلبوم مستقل شامل تمام آهنگهای است که در استديوهای مختلف ثبت شده است.

در کنار اين مجموعه، آثاره ديگری از احمد ظاهر که شعرهای آن ازمولانا، حافظ و سعدی است، توسط همين گردآوردنده، به صورت آلبوم های جداگانه منتشر شده است.

                                                                           

 

 

آهنگ ویدیویی هندی با ترجمه  دری آن لطفآ روی تصویر کلیک کنید